P.O. "Godula" - 01. Schron artyleryjski nr 16

Schron bojowy nr 16, znajdujący się w rejonie punktu oporu "Godula", to jednokondygnacyjny obiekt artyleryjski wybudowany w 1937 roku. Powstał w klasie odporności „D” – standardowej dla śląskich fortyfikacji Obszaru Warownego Śląsk. Jego zadaniem było ryglowanie doliny rzeki Bytomki oraz kontrolowanie drogi prowadzącej z Bytomia w kierunku Goduli.

Konstrukcja i uzbrojenie

Obiekt wyposażono w kopułę bojową model 1938 (sygnatura W.I. 1938 112/23$) oraz uzbrojono w dwa ciężkie karabiny maszynowe wz. 30, armatę przeciwpancerną Bofors 37 mm i ręczny karabin maszynowy. Do obrony bliskiej służyło łącznie osiem strzelnic, a główna siła ognia koncentrowała się w kierunku opadającego terenu doliny – dogodnego dla ewentualnego natarcia.

Stan zachowania i otoczenie

Choć część elementów pancernych nie przetrwała do naszych czasów (w tym pancerze zamykające i drzwi wewnętrzne), obiekt zachował się w stosunkowo dobrym stanie. Nadal widoczne są nasypy ziemne, rowy dobiegowe oraz kopuła bojowa, choć teren jest silnie zarośnięty. Schron posiada również wyjście ewakuacyjne oraz resztki instalacji wentylacyjnej, w tym ręczne i mechaniczne wentylatory do odsysania gazów prochowych.

Załoga i funkcja bojowa

Schron obsadzany był przez 1 podoficera i 8 żołnierzy w czasie pokoju, a w gotowości bojowej jego załoga mogła liczyć nawet 17 ludzi. Współdziałał z innymi obiektami w sektorze Godula, stanowiąc integralny punkt oporu mający na celu powstrzymanie wrogiego natarcia na linii Bytom–Godula.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu bojowego nr 16 punktu oporu "Godula".

Źródło: fortyfikacja.pl